geboren 9 mei 1930 te Amsterdam
Zoon van George Van den Bergh en Nelly Christine Elise Marcus
Wim huwt op 15 april 1953 te Haarlem met Else Maria (Elja) Schroder en
op 16 juni 1969 te Amsterdam met Johanna (Hank) BroeNll
Met Elja krijgt hij drie kinderen:
en met Hank een dochter:
bijzonderheden: met Ottla en Manou op 31-12-2009
Hank, met Victoria en Wijntje op de Bovenboer, maart 2002 ; met Heleen en Annet; met Ottla en Manou oudejaarsavond 2009 en als jongeling , jaar onbekend
met Lily op de broertjesdag 24-6-2013
18 oktober 2009
Nu ik alleen sta is mijn leven natuurlijk geheel anders geworden. Het verlies van je levenspartner is, dat hoef ik niet uit te leggen, een heel grote verandering en vereist omschakeling op allerlei gebied.
Ik denk dat ik nu, bijna 2 jaar na Hank's overlijden wel weer een bepaald evenwicht heb hervonden. Daarbij blijkt dat het wegvallen van de intensieve zorg die ik Hank had te bieden - en dat was voor mij alleen maar vanzelfsprekend en voelde ook niet als opoffering - toch veel meer ruimte heeft gegeven. Ik kan nu weer "gewoon" naar verjaardagen van kinderen en kleinkinderen, kan weer deelnemen aan familie-uitjes. Zelfs musea en concerten, ook in verder weggelegen locatie's zijn weer te bezoeken, al moet ik erbij zeggen dat ik niet meer zo reislustig ben; nooit geweest trouwens.
Het wonen in Heerenveen bevalt steeds beter. Minder hectisch en druk dan het leven in de Randstad. De Friezen zijn over het algemeen prettig in de omgang.
Het afscheid van onze boerderij doet veel minder pijn. Bovendien bleek bij een bezoek dat Tanja en ik aan onze opvolgers hebben gebracht, dat het huis zo grondig was verbouwd dat het niet meer aanvoelde als de vertrouwde plek van vroeger. Zo was bv. de openhaardpartij er helemaal uitgesloopt!
Het erf en het uitzicht waren gelukkig nog wel herkenbaar, ookal bleken enkele van mijn geliefde bomen en struiken verdwenen.En er zou nog meer gaan sneuvelen vertelde de nieuwe eigenaar. Daar kon ik natuurlijk niets meer van zeggen...........
Het verblijf in de serviceflat - onlangs herdoopt tot Residence Oranjewoud (nebbisj zou ik haast zeggen) - heeft zo zijn grote en kleine pluspunten. Het lijkt een reclamefolder, maar de "voorzieningen" maken het leven prettiger en veiliger voor een ouder iemand.
Ik kan hier echt tot mijn laatste snik blijven, want er is zelfs een inclusieve 24-uurs zorgservice!
Contact met mijn nazaten, eigen familie, familieleden van Hank en enkele goede vrienden en bekenden blijven zorgen voor binding en betrokkenheid.
Ik heb verder heel geregeld telefonisch contact met een oude vriendin ( Martha voor de kenners ). Dat voelt als extra verrijking van het bestaan.
Verder blijft het gebeuren in ons kleine landje en in de wereld mijn warme belangstelling houden. Dus al met al kan ik zeggen dat ik ook als alleenstaande mijn draai wel gevonden heb. Op zijn minst dus: "bion an echomai".
Hank iets beschouwender 
ter 
De jonge dokter met Elja en de 3 kinderen
Wim stuurt mentaal het bezoek aan naar de zonsverduistering in Frankrijk, dat levert deze fraaie groepsfoto op:
Wij zien op de achterst rij: Hugo, Floris, Michiel,Simon (half), Monne, Renee (toen van Wijntje),Rutger,Albert, Joeri; rechts Wim en albert op de Havelterhei
voor Hugo, Angelique, daarnaast Wim, Tanja, Jaap, Monne, Anand, Renee,Wijntje, Mieke,Niels, Hans,Rina Verhoog, Iris en Isabel,
Links: Fiona, en gehurkt, Marisa, Lara, Christina.
hier onder: Wim viert zijn 85e verjaardag op Terschelling met ALLE nazaten !
