Interview:

Sylvain Ephidemico: Meneer van den Bergh, Hoe staat U tegenover ouder worden ?

vdB: Ik ben geen uitzondering, velen worden ouder; dat lijkt een open deur maar veel van mijn ouderwordende vrienden, waaronder broers, vertonen de neiging dit te bagateliseren. Er wordt niet over gesproken, dan wel het wordt genegeerd. Éen broer blijft mij :"mijn jongen" noemen. In deze tijd van verregaande en voortschrijdende vergrijzing vind ik dat onverstandig. Men moet bij veroudering tijdig stilstaan, en niet voort te struinen over het levenspad alsof alle lichamelijke verworvenheden definitief zijn en slechts ziekte ingrijpt op ongelegen momenten.

S.E.:  Wat merkt U zelf ?

 vdB: Vanaf je zestigste moet je je verheugen over die organen die nog als vanouds onbelemmerd en dus vrijwel ongemerkt functioneren; wees vanaf je vijf en zestigste blij over alles wat nog geen pijn doet. Vaak bemerk je zelfs dan nog niets van de zich vergrotende prostaat, de inzakkende wervelzuil en het verschrompelend cerebrum . Dat het steeds stiller wordt weiger je toe te schrijven aan het verslechterende gehoor.

 S.E: Wat raadt U aan ?

Let op Uw houdbaarheidsdatum. Vanaf je zeventigste helpt het, er een wandelstok als vriend bij te nemen (zogenaamd om dolle honden beter te kunnen afweren) en probeer vooral niet meer staande de sokken aan te trekken. Vanaf je tachtigste, heb ik mij laten vertellen, kan je die trouwens ook beter ' s nachts aanhouden tegen de optrekkende koude en dan één keer per maand door de thuiszorg laten afweken.

 S.E.: denkt U 100 te worden ?

 vdB:Wie blijft leven maakt daarop een goede kans en wie de honderd bereikt mag niet klagen; daarvoor trouwens ook liefst zo weinig mogelijk. Klagen wekt zelden sympathie, niet klagen trouwens ook niet, dus zie zelf maar. Wie als honderdjarige de meeste tanden nog heeft en zelf vast voedsel eet zonder bril, heeft waarschijnlijk uiterst spaarzaam gefunctioneerd. Een honderdtien jarige uit de Kaukasus, gevraagd naar zijn geheim, meldde dat hij zijn levenlang nooit had gewerkt.

S.E.: Houdt het U bezig ?

vdB: Wat doen we eraan, of laten we na ? gaan we joggen ? golven ? (de duurste manier om je ballen kwijt te raken), gaan we over op onbespoten, suikerloos, zoutvrij, vetarm en koolhydraatloos ? Yoga en Zen ? knoflox ? Vezels ? stoppen met pruimen en hash ? multivitaminen en antioxidants ? Vitaminestoot, luchtbevochtigers, hoogtezon, traplift, electrische opstastoel en aankleedrobot; Het is eigenlijk allemaal afhankelijk van wat we kunnen betalen en hoe het zit met de verhouding prijs/effectiviteit ? Mijn devies: maak het niet te dol, ongezond is het lekkerste !

S.E.:  Hoe is het Uzelf vergaan ?

vdB: Bij mij is het verouderingsproces uiterst sluipend verlopen, en heeft zich aanvankelijkzelfs geheel aan mijn waarneming onttrokken. ANDEREN melden je dat je oud wordt. Niet met die woorden, maar bijvoorbeeld door beleefd op te staan in de bus. Ben ik ziek ? Te veel gedaan vandaag ? Niet echt onaangenaam, maar toch een beetje genant.

Ik heb de neiging wat op te scheppen met mijn salto's van de hoge duikplank. "Toch leuk, hoe U dat nog doet " sprak de badjuffrouw, met de strikte bedoeling vriendelijk te zijn, maar voor mijn gevoel toch met de nadruk op "nog", Toch leuk hoe U dat nog doet. "Dat zal wel niet lang meer gaan", zei ze net niet....

Ook de kinderen in het zwembad applaudiseerden en schreeuwen: "Heey, doe nog es zo'n salto Opa !" Zeer gemengde gevoelens...

S.E.: Hebt U het er vandaag de dag nog moeilijk mee ?

 vdB: Toen ik naar het nieuwe zwembad in Steenwijk ging kijken of de hoge duikplank geschikt was voor schoonspringen, zodat ik ook 's winters zou kunnen trainen, meldde ik mij aan de kassa. "Jongens, laat die meneer es voorgaan" zei de kassière. En tegen mij: "gaat U maar vlug naar binnen meneer, het bbvo is net al begonnen." Mijn gezicht veranderde blijkbaar in een vraagteken...."b b v o "? vroeg ik.

" Ja, meneer, het "Beter Bewegen Voor Ouderen !"

* * * *