Het bloedverlies bij de zuigcurettage bedraagt normaliter tussen de 15 en 40 cc bij een graviditeit van minder dan 6 weken tot 40 tot 100 cc bij 12 - 13 weken. Meer bloedverlies dan 100 cc is uitzonderlijk en verdient extra aandacht. In de literatuur wordt bloedverlies van meer dan 300 ml of zelfs meer dan 500 ml pas als een complicatie aangemerkt.

Hevig bloedverlies tijdens of aan het begin van de behandeling wijst op [cervicale inplantatie],verscheuring van een aberrant bloedvat of het optreden van een [stollingsstoornis].

Het meten van het bloedverlies was aanvankelijk problematisch. Vooral wanneer na verwijdering van het speculum bloed vloeide op papieren onderleggers, of als achteraf in de rustkamer het onderlaken en/of de matras was bebloed, moest men zich met een schatting behelpen. Een en ander hangt samen met de onduidelijke definitie van "tijdens" de ingreep. Behoort de periode ná de feitelijke curettage in de polikliniek tot de behandeling ?

Het lijkt juist de definitie van Rein Bellens te volgen. Zij stelt dat meer dan 200 ml bloedverlies tijdens de ingreep én het uur daarop volgend als complicatie beschouwd moet worden. Een zeer grondige methode om het bloedverlies te meten is het mengen van de inhoud van de opvangfles met vijf liter water waarin ook de onderlegger en eventueel bebloede lakens worden geweekt. In dezelfde hoeveelheid water worden ook de instrumenten gespoeld. Na een uur, als al het bloed is gehaemolyseerd, wordt een monster van het water spectrofotometrisch onderzocht. Het haemoglobinegehalte wordt zo exact bepaald en het bloedverlies kan daaruit nauwkeurig worden berekend. Voor ons dagelijks werk is deze, voor research gangbare methode overbodig. Over het algemeen zal men bij het ontbreken van een eenvoudige methode het bloedverlies moeten schatten. Het Groningse systeem, bedacht door P. Kerstens geeft voldoende informatie. Hierbij wordt na de behandeling door de zuigbuis en de slang precies 1 liter water opgezogen in de fles van het zuigapparaat. Op de maatverdeling van deze fles is het volume van het curettement + het bloed en eventueel het vruchtwater af te lezen. Afwijkingen van de norm kunnen zo redelijk nauwkeurig worden vastgelegd.

[vorige pag.] [volgende pag.] [inhoud]

Laatste revisie voorjaar 2014