Auteur: Diaan (---.berghaus.demon.nl)
Datum: 12-01-2006 09:53
Toen ik te horen kreeg dat ik zwanger was....(van mijn derde
kindje) schrok ik me een hoedje...Heb al 2 kinderen, ze zijn gezond
en erg druk dus een derde paste er niet echt bij....Ik wist wat ik
wou en dat was het kindje laten weghalen...Vanaf het moment dat ik
wist dat ik zwanger was tot aan de behandeling, heb ik me zo
zenuwachtig lopen maken....Ik wist niet wat me te wachten stond en
zag al die enge naalden al voor me....Ben zo een klein kind als het
om naalden of pijn gaat. Vraag me dan ook nog steeds af hoe het
gelukt is om twee gezonde kinderen op de wereld te zetten. Maar ik
moest wel, had geen andere keus, het kindje was echt geen optie voor
mij....en het kindje gaat niet zomaar vanzelf uit je buik. De dag
voor de abortus, heb ik geen oog dichtgedaan...zat alleen maar te
denken wat er morgen zou gaan gebeuren....Maar nu achteraf gezien is
het echt meegevallen....Ik kwam daaraan (het was in Amsterdam) met
mijn vriend en toen ik daar binnen kwam, voelde het allemaal al goed
aan...Maar ontspannen was ik niet...Eerst moest ik papieren invullen
en daarna werden mijn vriend en ik geroepen voor een echo...Na de
echo, kregen we beide een gesprek waarom we deze keuze hadden
gemaakt...Maar ze zag al gauw dat we beide goed achter deze
beslissing stonden. We gingen naar een kamer waar ik mijn nachthemd
aan kon doen en een bed uit mocht kiezen voor na de behandeling...En
toen was de tijd daar...ik ging naar binnen. Mijn vriend was gewoon
bij me. En moest op de behandeltafel gaan liggen met mijn benen in de
steunen...Aan de ene kant mijn vriend die ik in zijn hand kneep en
aan de andere kant de verpleegster die ik in der hand kneep....Wat ik
wel heel fijn vond, is dat ze wisten en aan me zagen dat ik heel erg
bang was. De verpleegster heeft me echt gerustgesteld....Ze had een
hand op mijn buik gelegd en vertelde stapje bij stapje wat er
allemaal op dat moment gebeurde....Ik kreeg een plaatstelijke
verdoving...Dat zijn kleine prikjes die rondom je baarmoeder worden
gegeven....Het eerste prikje voel je wel even, Maar zelf vond ik hem
niet echt pijnlijk...Heb erge prikken gehad...Daarna werd het
vruchtje eruit gezogen...Moet zeggen, het was een vervelend gevoel
maar ook niet pijnlijk. Heb 5 minuten echt alleen maar naar het
plafond gekeken en mijn tanden stevig op elkaar gehouden. En voor ik
het wist was het al gebeurd...Wat ik echt fijn vond is dat de
verpleegster de hele behandeling der hand op mijn buik gedrukt
heeft....dat voelde echt fijn aan want na de behandeling kwamen
meteen de krampen...Die vond ik zelf nog pijnlijker dan de
naalden...Na de behandeling werd ik op een brancard gelegd en
vervoerd met een lekkere warm kruip op mijn buik naar de uitrustkamer
gereden. Heerlijk was die warme kruip...Kreeg een kopje thee en een
koekje en alle zenuwen vielen van me af....Na een half uur stond ik
met mijn vriend op de Dappermarkt een heerlijk broodje te eten zonder
krampen want die waren al weg..
Hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt....Geef aan bij de
verpleegsters dat je bang bent voor pijn, dat helpt echt want zij
kunnen daar rekening meehouden en je op je gemak stellen...En anders
kan je misschien kiezen voor een narcose....
Wens iedereen heel veel sterkte en echt geloof me....het valt
echt allemaal mee...Gelukkig is de behandeling zelf ook maar een paar
minuten ( niet langer dan 10) dus dat is wel fijn....
Liefs,
Diaan
[ Terug naar de
ervaringenpagina.] [terug
naar de Abortus.pagina] [naar
de lotgenotenpagina]