Auteur: Diaan (---.berghaus.demon.nl)

Datum:   12-01-2006 09:53

 

 

Toen ik te horen kreeg dat ik zwanger was....(van mijn derde kindje) schrok ik me een hoedje...Heb al 2 kinderen, ze zijn gezond en erg druk dus een derde paste er niet echt bij....Ik wist wat ik wou en dat was het kindje laten weghalen...Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was tot aan de behandeling, heb ik me zo zenuwachtig lopen maken....Ik wist niet wat me te wachten stond en zag al die enge naalden al voor me....Ben zo een klein kind als het om naalden of pijn gaat. Vraag me dan ook nog steeds af hoe het gelukt is om twee gezonde kinderen op de wereld te zetten. Maar ik moest wel, had geen andere keus, het kindje was echt geen optie voor mij....en het kindje gaat niet zomaar vanzelf uit je buik. De dag voor de abortus, heb ik geen oog dichtgedaan...zat alleen maar te denken wat er morgen zou gaan gebeuren....Maar nu achteraf gezien is het echt meegevallen....Ik kwam daaraan (het was in Amsterdam) met mijn vriend en toen ik daar binnen kwam, voelde het allemaal al goed aan...Maar ontspannen was ik niet...Eerst moest ik papieren invullen en daarna werden mijn vriend en ik geroepen voor een echo...Na de echo, kregen we beide een gesprek waarom we deze keuze hadden gemaakt...Maar ze zag al gauw dat we beide goed achter deze beslissing stonden. We gingen naar een kamer waar ik mijn nachthemd aan kon doen en een bed uit mocht kiezen voor na de behandeling...En toen was de tijd daar...ik ging naar binnen. Mijn vriend was gewoon bij me. En moest op de behandeltafel gaan liggen met mijn benen in de steunen...Aan de ene kant mijn vriend die ik in zijn hand kneep en aan de andere kant de verpleegster die ik in der hand kneep....Wat ik wel heel fijn vond, is dat ze wisten en aan me zagen dat ik heel erg bang was. De verpleegster heeft me echt gerustgesteld....Ze had een hand op mijn buik gelegd en vertelde stapje bij stapje wat er allemaal op dat moment gebeurde....Ik kreeg een plaatstelijke verdoving...Dat zijn kleine prikjes die rondom je baarmoeder worden gegeven....Het eerste prikje voel je wel even, Maar zelf vond ik hem niet echt pijnlijk...Heb erge prikken gehad...Daarna werd het vruchtje eruit gezogen...Moet zeggen, het was een vervelend gevoel maar ook niet pijnlijk. Heb 5 minuten echt alleen maar naar het plafond gekeken en mijn tanden stevig op elkaar gehouden. En voor ik het wist was het al gebeurd...Wat ik echt fijn vond is dat de verpleegster de hele behandeling der hand op mijn buik gedrukt heeft....dat voelde echt fijn aan want na de behandeling kwamen meteen de krampen...Die vond ik zelf nog pijnlijker dan de naalden...Na de behandeling werd ik op een brancard gelegd en vervoerd met een lekkere warm kruip op mijn buik naar de uitrustkamer gereden. Heerlijk was die warme kruip...Kreeg een kopje thee en een koekje en alle zenuwen vielen van me af....Na een half uur stond ik met mijn vriend op de Dappermarkt een heerlijk broodje te eten zonder krampen want die waren al weg..

Hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt....Geef aan bij de verpleegsters dat je bang bent voor pijn, dat helpt echt want zij kunnen daar rekening meehouden en je op je gemak stellen...En anders kan je misschien kiezen voor een narcose....

Wens iedereen heel veel sterkte en echt geloof me....het valt echt allemaal mee...Gelukkig is de behandeling zelf ook maar een paar minuten ( niet langer dan 10) dus dat is wel fijn....

Liefs,

Diaan

[ Terug naar de ervaringenpagina.] [terug naar de Abortus.pagina] [naar de lotgenotenpagina]