Datum	Naam	Ervaringen
8-8-2005	Roos upc-e.chello.nl	ik ben in Rotterdam bij de Stormkliniek geweest. Echt ze waren daar ontzettend aardig en vriendelijk. Alles werd goed verteld en iedereen deed erg zijn/haar best om me op m'n gemak te stellen. Natuurlijk wil ik er NOOIT meer naartoe, maar met het personeel daar wil ik best wel een een bakkie koffie gaan drinken ofzo. Géén enkel negatief commentaar te geven, gewoon naar omstandigheden, goed.
26-08-2005	Anoniem (---.upc-c.chello.nl)	k was bij de CASA kliniek in Rotterdam, er waren geen lange wachttijden. De arts en de verpleegkundige die ik had waren in mijn beleving heel begaan en hielden rekening met mijn gevoelens. Ook het feit dat ik voorstelde om de echo misschien later thuis te bekijken zat ze mee, en stelde voor om er samen naar te kijken als ik dat zag zitten. Omdat het tegen haar gevoel inging omdat ze niet wist hoe ik zou reageren op de echo. De ingreep was wel pijnlijk de prikken van de verdoving heb ik daarentegen niet gevoeld. Wat me wel heel veel deed was het geluid van het "wegzuigen" op dat moment had ik het echt even heel erg moeilijk. Momenteel ben ik uit het moment wat ik vanmiddag had...ik voel me nu wel erg verdrietig .
20-01-2006	Auteur: Black Angel (202.75.41.---)	CASA Rotterdam gebelt en een afspraak gemaakt, geen enkel probleem. De dame aan de lijn vertelde me ook dat een gesprek dan overbodig is vanwege mijn 3 abortussen in het verleden. Dus gewoon de ingreep en geen gezeik. Rotterdam is wel een stukje uit de buurt voor mij maar ja dat moet dan maar. Voor alle dames. Over Eindhoven was ik ook tevreden, ze stellen er alleen een limiet aan het aantal ingrepen.
20-01-2006	Auteur: Suzanne (---.speed.planet.nl)	Met casa rotterdam heb ik persoonlijk goede ervaringen, goede begeleiding en prima voorlichting.
21-01-2006	Auteur: Stiertje (---.upc-e.chello.nl)	In CASA Rotterdam heb ik persoonlijk hele slechte ervaring, slechte begeleiding en slechte voorlichting! Jammer, maar dat was mijn ervaring!
6 febr 2006	Aureur Van V.M.(...zonnet.nl	Ik ben vorige week vrijdag voor een eerste gesprek geweest bij Casa in Rotterdam. Het betrof een eerste intake, ik was nog niet naar mijn huisarts geweest Hoewel ik vrij zeker ben van mijn besluit viel het me op dat de dienstdoende arts eigenlijk weinig doorvroeg hoe ik tot mijn besluit ben gekomen. Het gesprek leek meer een formaliteit, maar was zeker geen objectief gesprek tav de keuze wel/geen abortus. Ik kreeg het gevoel dat er al vanuit werd gegaan dat ik zelf een besluit had genomen dat al ontontkeerbaar was of ten minste dat hiervan werd uitgegaan. In mijn geval ben ik ook zeker van mijn beslissing, maar inhoudelijk werd er vrij weinig op in gegaan. Dit vond ik wel opmerkelijk. Vervolgens wilde ik een afspraak maken voor de ingreep. Dit kon pas twee weken later! Dit vind ik wel een lange wachttijd. Nu ga ik as. vrijdag naar Den Haag. Een wachttijd van twee weken is toch wel lang.
13 april 2006	Auteur: JongeMoeder	Ik ben naar de kliniek gegaan volgende ochtend... In de kliniek, omdat ik het ziekenhuis niet wou, als je het laat doen, kom je erna in het ziekenhuis vast en zeker ook zwangere tegen, dat lijkt me veel te confronterend blije zwangere mensen na zoiets direct nou nee ...Ik was heel erg zenuwachtig.. Kon me dochter niet eens dr 1e fles geven zo onrustig was ik, ze werd onrustig van mij... me moeder zij dat zij t wel deed. Me vriend was met mij... Toen we daar waren moesten we eerst een formulier in vullen over lichamelijke dingen eerdere operaties dat soort dingen... Bij een mevrouw van de receptie zeg maar. die vrouw was ook al heel lief... Ik zei wat dingen door elkaar, vergiste me zelfs met de geboorte datum van me dochter, maarja ik zij sorry ben heel nerveus toen was ze wel erg lief voor me... Daarna moesten we weer even wachten nog. Zag nog een vrouw naar buiten komen met de tranen in dr ogen... Heftig allemaal... Dan kwam een vrouw me roepen, een arts in opleiding of een verpleegkundige ik weet t niet zeker... maar zij deed de echo bij mij, en toen kwam ze ineens op 12weken en 5 dagen uit... (volgens de vorige echo zou ik 11 weken 6 dagen zijn).. Maar de arts werd erbij gehaalt, en die zij nee is op t randje het kan wel.. Ze doen het daar tot 12 weken en 3dagen vandaar... Dan moest k met haar mee dat papier doorspreken en waarom ik de behandeling wou.. Alles uitgesproken... Dan moest k een papier ondertekenen, ik keek me vriend aan .....wil ik dit... doen we dit ...ik wist t gewoon nog niet... toen dacht ik ok luister naar je hart, doe maar wat je hart je ingeeft... en heb t papier al trillend ondertekend... 't is de meest pijnlijke beslissing van me leven maar wel de juiste... helaas... Daarna moest me vriend weg, omdat ik onder narcose zou gaan pas als k weer aangekleed was kon ik hem, helaas, weer zien... Ik moest gaan plassen dat me blaas goed leeg was nou die was al leeg heb hele nacht niks gedronken en sochtends al geplast voor wat moet je dan nog plassen er is toch niks dan maarja... geprobeerd met kraantje aan maar kwam niks nou zal wel goed wezen. Dan moest k me verkleden nachtjapon aan slippers aan... in een andere kamer wachten daar had je van die lekkere zachte stoelen. Toen zag k weer een meisje in een rolstoel uit de behandelkamer komen helemaal huilend... Dan ben ik weer gaan bidden of me kindje alsjeblieft veilig mag komen daar boven en geen pijn mag voelen enzovoort...   Toen kwam de arts nog langslopen die voreg me hoe het ging. ik zij mwah,.. niet echt... hij pakte een stoel erbij en praatte ook nog met me of ik het zeker wist en waarom ik het wou... was wel fijn... Maar die rust was weer terug, pijn erbij maar toch die rust, ik zij ja het is het beste dat weet ik zeker maar het doet wel enorm pijn in me hart... Daarna in de behandelkamer, kreeg ik het infuus en dergelijke bloeddruk meten enzovoort...,,Ook weer het echo apperaat aan... En dan werd er opeens een andere arts bij geroepen... En hoorde ik dat het hartje niet klopte... ineens... 45min tot een uur ervoor bij de eerste echo, klopte het nog wel... Me kindje heeft de keuze voor mij gemaakt. Toen mocht ik kiezen of ik wou afwachten, of curretage... Wel ik lag er toch al, en me kindjes zieltje is toch al weggefladdert, dus ik zij doe het maar direct.. het lijkt me niks om nog te wachten je weet nooit hoelang t duurt en dan moet je misschien alsnog curretage... Nou in de narcose... daarna herinnerde ik me dat ik bijna was flauwgevallen ik denk op de weg naar de uitslaap kamer... ze zij nog nee blijf er bij... En het volgende voor me gevoel enkele minuten later maar het bleek achteraf dat ik nog een halfuur geslapen had, werd ik huilend wakker.Ik had pijn, voelde me leeg en alleen... Geen kindje om naar te kijken, niks... leegte.... De zusters waren erg lief voor me heb nog een tijdje goed gepraat ook toen ik weer rustig was... Wat gedronken wel ja 3koppen thee... en wat koekjes gegeten... dat moest had geen zin maar ja het moest had alleen maar dorst... Daarna vroeg ik waneer mag ik naar huis? Ze vroeg of ik me goed voelde, ik zij weet ik niet pas als k ga staan na me dochters bevalling was dat ook ik moest plassen en zij ja het gaat goed maar ik stond toen op en viel zo flauw. dusja met dat in de herinnering zij ik het maar dat ze naast me stond. maar het ging goed. Dan moest k me bloedverlies controleren was perfect niet veel. Dan ging ik me verkleden. Daarna ging ik even zeggen dat ik klaar was en zou gaan... Toen zeiden ze:.. Daar is ze, er is net naar je gevraagt door je vriend of je al klaar was... (het had allemaal wat lang geduurt bij elkaar)... Was fijn om hem weer te zien en vast te houden... Toen zei ik schat er is een wonder gebeurt. ons 2e kindje heeft is zelf al weggefladderd.... voor dat de behandeling was gestart... een wonder... Maar pijn ja pijn zoveel desondanks in me hart.... maar geen schuldgevoelens is niet meer nodig... We hebben ons kindje een naam gegeven Kya* (dit is een afrikaanse naam daar gebruikt voor jongens en meisjes en betekenis is: diamant van de lucht) ... Ik heb gisteren een gedichtje geschreven, ja wel meerdere maar deze heb ik gedeelt met mensen wil het ook hier plaatsen... Lieve Kya* (Ý12 April`06) Ons diamantje in de lucht... Een engeltje met een mooie vlucht... Een onverwachte moeilijke zwangerschap...Maar na de echo stal je een plekje in ons hart om dan te horen het is niet te doen, wat een klap... Daar stonden we voor zo een moeilijke beslissing over jou ons mooie kind... Uiteindelijk heb jij, dapper kindje, de beslissing voor ons genomen en vloog je zieltje mee met de wind... Jou vasthouden, horen en zien dat zal niet gaan... En we zullen je ook nooit zien lachen of je voor het eerst op je beentjes zien staan... Maar toch houden we ook van jou enorm veel met heel ons hart... Jij mag gelijk naar de hemel heen voor jou vast een mooie start... In ons hart en onze dromen leef je altijd ook al heb je ons nooit echt gekend... We weten dat je nu als zieltje toch nog bij ons bent... Geen enkel woord kan vertellen hoe we jou missen geen woorden voor de diepe pijn... Waarom je nu toch niet bij ons mocht zijn... Je groeide in mij... Nu schitter je in de lucht en ben je een engeltje zo vrij... Jou korte leventje heeft ons zo geraakt... En lieve kleine Kya* altijd ben je ons 2e kindje, voor ons ben je volmaakt... ............................................................................Altijd een plekje in ons hart~

[terug naar adressen van de klinieken] [terug naar veelgestelde vragen ] [terug naar de abortuspagina] [lotgenotenpagina] .