Datum 23-07-2005	Naam  karin (---.zeelandnet.nl)	Vorig jaar heb ik een abortus laten doen in een kliniek Casa in Goes. Ik kwam daar binnen het zag er heel oud uit. Bij de receptioniste moest ik wat papieren invullen. Weer terug naar de wachtkamer. Daar heb ik een lange tijd gewacht. Ik werd toen gehaald voor een echo en daarna moest ik weer naar de wachtkamer. Na een half uur kwam er een verpleegkundige die mij een aantal vragen stelden. Het verbaasde me eigenlijk dat ze niet vroeg waarom ik een abortus wilde. Na een tijdje kwam ik in de behandelkamer en daar werd bij mij een zuigcurettage toegepast. Mijn baarmoedermond werd gedesinfecteerd en verdoofd. En daarna werd het weggezogen, wat ontzettend pijn deed. De verpleegkundige snapte niet dat het zo pijn deed. Hierna werd ik naar een kamertje gebracht waar ik een tijdje mocht rusten. Na een half uur mocht ik weer na huis. Gelukkig mocht mijn man er bij zijn. Al bij al zal ik niet snel hier meer naar toe gaan. Groetjes Karin Wat de nacontrole betreft: Ik kon niet kiezen tussen mijn huisarts of de kliniek. Mij werd gelijk gezegd ga maar naar je huisarts voor nacontrole. Wel vreemd dat ik niet kon kiezen.
Datum:   20-03-2006	Catherine (---.roose1.nb.home.nl)	Vorige week heb ik een 'ingreep' gehad. Ik bleek zeven weken en een paar dagen zwanger te zijn. Vanwege mijn leeftijd (38) èn het feit dat mijn jongste al bijna tien is, besloot ik om deze zwangerschap af te breken. geen moment heb ik daar aan getwijfeld. Ik werd prima opgevangen in de abortuskliniek in Goes. Hele fijne betrokken vrouwen die me uitstekend hebben geholpen en heel zorgzaam waren. Na afloop heb ik ze uit de grond van mijn hart bedankt voor hun goede zorgen. Ik sta nog steeds 100% achter mijn keuze maar toch ben ik al een aantal dagen helemaal van slag. Spijt heb ik absoluut niet. Het is meer het idee dat ik een beslissing heb genomen tussen leven & dood. Psychisch valt het me zwaar tegen. Ik hou me maar vast aan de gedachte dat dit vruchtje nog geen zieltje had. Dat zo'n zieltje pas bij je komt als je, als moeder, gevoelsmatig uitkijkt naar een nieuw leven. Ik heb daar geen seconde naar uitgekeken dus geen enkel zieltje voelde zich geroepen om dichtbij me te komen.. Ik dacht dat ik mijn leven weer gewoon voort kon zetten maar schijnbaar werkt dat niet zo. Herkent iemand zich in mijn verhaal???

[terug naar adressen van de klinieken] [terug naar veelgestelde vragen ] [terug naar de abortuspagina] [lotgenotenpagina] .